Na Miedznej w kierunku Frydka biegnie pies podobny do długowłosego owczarka niemieckiego. Może komuś uciekł, podajcie dalej proszę. pozdrawiam Na Miedznej w kierunku Frydka biegnie pies podobny do długowłosego owczarka niemieckiego. Może komuś uciekł, podajcie dalej proszę. W okolicy naszej firmy błąka się pies podobny do owczarka niemieckiego. Pies ma szarą obroże. Udostępnijcie aby jak najszybciej wrócił do domu :) Zaginął duży pies podobny do wilczura z czerwoną obroża w okolicach ul . Stacha Konwy ale może być wszędzie.nr kontaktowy 512983703 jak by ktoś widział proszę o telefon FABIA to 3 letnia suczka mix. bernardyna. Ma właściciela, ale co z tego, skoro trzyma ją na opuszczonej posesji w budzie z suporeksu(?), w kolczatce i na łańcuchu. Fabia nie wchodzi do tej budy, ale wykopała sobie dół w ziemi i tak leży już ponad rok. Ten pies jest wogóle nie spuszczny, nikt z ni Charakteryzują się łagodnym usposobieniem, zrównoważeniem, przyjaznym nastawieniem, wrażliwością. Wielkość psów Bernardyn w kłębie wynosi od 70 do 90 cm, suki są nieco mniejsze do 80 cm. Większe osobniki są w stanie uzyskać masę do aż 100 kilogramów. Bernardyny mogą być krótkowłose lub mieć długą sierść. Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd Nợ Xấu. Joanna Chabora CZYTAJ BIO AUTORA Przeczytanie tego artykułu zajmie Ci: 5 min. Spis treści: czyli pies ze szlachetną przeszłością charakteryzują się bernardyny? jakie usposobienie charakteryzuje bernardyna? Wśród czworonożnych przyjaciół człowieka, czyli psów, bardzo znaną i lubianą rasą są bernardyny. Zwierzęta te charakteryzują się większymi rozmiarami, a zarazem dużą łagodnością. Co jeszcze warto o nich wiedzieć? Bernardyn, czyli pies ze szlachetną przeszłością Nazwa rasy opisywanych tutaj psów, choć może wydawać się to niespotykane, wywodzi się od świętego Bernarda. Dlaczego? Dlatego, że hodowane one były przez mnichów właśnie z tego zakonu, na przełęczy w Alpach. Były one pomocne wtedy w pracach przydomowych, ale ich zadaniem było także ratownictwo górskie. Bernardyny towarzyszyły w długich wędrówkach po szlakach i w razie niebezpieczeństwa pomagały ludziom. Obecnie rasa ta jest rozpowszechniona na całym świecie. Warto jednak wiedzieć o tym, że wybierając bernardyna, najlepiej zwrócić się do profesjonalnej placówki. Za takiego psa w chwili pisania tego postu płaci się od 2,5 do 4,5 tysięcy złotych. Można mieć wtedy pewność, że szczeniak (przy właściwej tresurze) wyrośnie na psa o pożądanym wyglądzie, ale też o dobrych cechach charakteru. Bernardyn ze sprawdzonego miejsca nie będzie też szczeniakiem spokrewnionych rodziców. Taka sytuacja mogłaby bowiem zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia u psa wad genetycznych i na przykład chorób. Bernardyn z hodowli niezarejestrowanych, może kosztować mniej. Przy wyborze swojego pupila, zawsze należy pamiętać o odebraniu od pierwszego właściciela książeczki zdrowia zwierzęcia. Będą w niej bowiem wypisane przebyte choroby czy zabiegi, a czasem też ewentualne uczulenia psa. Warto też wiedzieć, że obecnie spotkać można bernardyny krótkowłose i długowłose. Te pierwsze żyły we wspomnianych już wcześniej górach. Wykorzystywane były do trudnych prac, a życie w zmiennych warunkach atmosferycznych wykształciło w nich odporność na niskie temperatury. Ich krótka sierść jest bardzo gęsta i gładko przylega do ciała. Natomiast bernardyny długowłose są odmianą młodszą. Pojawiły się na skutek skrzyżowania tej razy z krótkowłosym Nowofundlandem. Długowłose bernardyny są obecnie najpopularniejsze, a ich włosy są półdługie i mogą być proste albo lekko falowane. Czym charakteryzują się bernardyny? Są to psy dość duże: samce mogą mieć od 70 do 90 cm, a suki od 65 do 80 cm w kłębie. Dojrzałość płciową bernardyny osiągają kończąc trzy lata, a żyją zazwyczaj mniej więcej 8 do 10 lat. Ich waga może sięgać od mniej więcej 100 do nawet 125 kilogramów. Jest to oczywiście zależne od płci oraz ogólnych rozmiarów ciała konkretnego psa. Maść bernardynów określana jest mianem „tricolor”, co oznacza, że składają się na nią trzy główne barwy: biel, brąz oraz mahoń. Białe są: końcówka ogona, klatka piersiowa, szyja, elementy kufy, a także kończyn. Większość psów tej rasy ma też czarną końcówkę uszu i obwódki wokół oczu. Dla przyszłych właścicieli tego rodzaju psów, bardzo ważna będzie informacja na temat ich pielęgnacji: nie jest ona zbyt skomplikowana. Bernardynów nie strzyże się bowiem ani nie fryzuje, a ich częste czesanie i kąpanie mogłoby wręcz zaszkodzić ich delikatnej skórze. Stąd też wyczesywanie powinno odbywać się jedynie raz w tygodniu. W tym celu używać można albo grzebienia z długimi zębami albo szczotki. Ta druga musi jednak posiadać kolce zakończone gumowymi kuleczkami (aby pies nie odczuwał bólu). Najważniejsze o czym trzeba zaś pamiętać, to usuwanie kołtunów zza uszu psa, które pojawiają się na skutek drapania się łapą. Kołtuny te trzeba szybko rozczesać, by nie prowadziły do jeszcze częstszego drapania się zwierzaka, a co za tym idzie – czasem nawet do ran i w efekcie stanów zapalnych skóry za uszami. Warto też pamiętać, że dość duże rozmiary psów sprawiają, że potrzebują one dużo przestrzeni, na przykład w przydomowym ogrodzie. Mogą mieszkać w domu albo kojcu na powietrzu – jednak wtedy i tak trzeba zapewniać im dużą ilość kontaktu z ludźmi. A jakie usposobienie charakteryzuje bernardyna? Tak jak było wspomniane już we wstępie, są to psy spokojne i bardzo zrównoważone. Ich łagodność sprawia zaś, że świetnie sprawdzają się jako psy rodzinne – także w kontaktach z dziećmi. Starają się one być delikatne, jednak należy pamiętać, że dość dużo ważą. Bernardyny szybko przywiązują się do swoich właścicieli i co ciekawe, zazwyczaj nie faworyzują żadnego z członków rodziny. Warto wiedzieć, że psy tej rasy lubią kiedy poświęca się im dużo uwagi, są bardzo towarzyskie i szukają kontaktu z ludźmi. Lubią także inne psy, w domu „nie awanturują się”, a w konfrontacjach na spacerze zazwyczaj bronią się jako ostatnie. Choć są to psy spokojne, to i tak bardzo dobrze sprawdzają się też w roli stróża. Mają bowiem zmysł obserwacji i bardzo dobry węch. Do tego ich postura i rozmiary budzą w obcych osobach respekt. Warto jednak dodać, że bernardyn wyczuwa nastawienie ludzi i rzadko wykazują się nieuzasadnioną agresją. Choć są one zrównoważone, to nie są leniwe – chętnie uczestniczą więc w zabawach. Można proponować im bieganie z piłką, czy ciągnięcie lin – muszą być to jednak przedmioty bardzo wytrzymałe. Warto jednak, by ilość potrzebnego im ruchu, psy dawkowały sobie samodzielnie (aby nie nadwyrężać stawów). Jak więc widać, bernardyny są psami bardzo przyjaznymi, nie wymagają skomplikowanej pielęgnacji, a mogą stać się prawdziwym przyjacielem całej rodziny. Uważasz, że to był dobry artykuł? A może coś jest niezrozumiałe? Autor tego materiału czeka na Twój komentarz. Serio. Joanna Chabora Miłośniczka zwierząt, opiekunka dwóch mruczków i jednego włochatego merdacza. O zdrowym żywieniu, pielęgnacji i opiece nad zwierzętami wie więcej niż niejeden weterynarz. Nic dziwnego, że to własnie ona odpowiada za najnowsze wpisy na blogu AlleZoo. Porównanie Św. Bernard kontra Dog Niemiecki dla twojego następnego zwierzaka rodzinnego? Obie te majestatyczne rasy są częścią Giant Breed Club. W tym przewodniku porównującym rasy omówimy, która rasa jest lepsza dla Twojej rodziny, i po drodze podamy kilka obie te rasy są całkiem podobny , oni też mają mnóstwo różnic . Od ich osobowości po ich potrzeby związane z ćwiczeniami i pielęgnacją, ważne jest, aby dokładnie zrozumieć, co otrzymujesz, zanim przyjmiesz jakąkolwiek rasę do swojego domu. zabawki pomorskie Chociaż obie rasy mogą być doskonałymi towarzyszami rodzinnymi i psami stróżującymi, każda rasa ma trochę więcej do zaoferowania w porównaniu z innymi , w zależności od Twoich celów. W tym artykule przedstawimy Ci wszystkie delikatne olbrzymy 101, których potrzebujesz. Przejdźmy od razu do tego porównania psów!Porównanie rasświęty Bernard Wzrost 26-30 cali Waga 120-180 funtów Temperament Zabawny, uroczy, dociekliwy Energia Średni Zdrowie Przeciętny Długość życia 8-10 lat Cena £ 1500$Dog Niemiecki Wzrost 28-32 cale Waga 110-180 funtów Temperament Przyjazny, cierpliwy, niezawodny Energia Średni Zdrowie Przeciętny Długość życia 7-10 lat Cena £ 1500 USD i więcejZawartość jedenPorównanie ras dwaHistoria rasy 3Wygląd zewnętrzny 4Temperament 5Ćwiczenie 6Trening 7Zdrowie 8Odżywianie 9Pielęgnacja 10Cena £ jedenaścieKońcowe przemyślenia Historia rasyNajlepszym miejscem do rozpoczęcia badań jest na samym początku . Tam dowiesz się, dlaczego powstały ich rasy i do czego służyły. Może to być zaskoczeniem, ale jest to jeden z najlepszych wskaźników tego, jacy mogą być jako zwierzęta domowe. BernardBernardyny są wspaniałymi zwierzętami domowymi i psami stróżami. Uważa się, że przodkowie św. Bernarda rozpoczęli swoją podróż w 1050 roku. Na szczytach Alp, w Szwajcarii. Tam mnisi zakładają hospicjum, aby pomagać krnąbrnym podróżnikom. Przez kilkadziesiąt lat mnisi doskonalili rasę i stworzyli idealnego psa górskiego. On przeszukiwał góry w poszukiwaniu zagubionych i rannych podróżników i odniósł je z miłość do ludzi sprawiła, że ​​podczas swojego pobytu tam uratował życie prawie 2000 mężczyzn. Jego opiekuńcza osobowość umożliwiła mu niedawną pracę jako pies terapeutyczny. Kontynuuje również swoją pracę w poszukiwaniach i na ironię, w 2020 roku św. Bernard dostrzegł odwrócenie ról i znalazła się osamotniona na szczycie góry w Zjednoczonym Królestwie. Uratował ją zespół 16 mężczyzn. Ze względu na ich rozmiar, wielu właścicieli gigantycznych ras uważa bernardyna za swój pierwszy wybór dla rasy gigantycznej. Są również powszechnie w porównaniu z Mastifem Angielskim oraz w porównaniu z Berneńskim Psem Pasterskim przez wielu niedoszłych właścicieli NiemieckiDog niemiecki to jeden z najpopularniejszych psów ras niemiecki, znany również jako Mastif Niemiecki , jest drugim najwyższym psem w psim królestwie. Jeśli zastanawiasz się, kto jest pierwszym, to Wilczarz Irlandzki . Dog niemiecki, którego znamy i kochamy dzisiaj, jest znacznie mniejszy niż jego przodkowie. Były większe i polował na dzika i jelenia dla ich szlachetnych panów. Były umięśnione i super 16tenwieku, hodowano je mniejsze i smuklejsze, aby mogły być adoptowany jako zwierzęta domowe . Tak piękny i uroczy, był ubrany w klejnoty i stał się psem kameralnym dla zamożnych rodzin. Może i jest duży, ale jest przerażającym kotem. A słynna kreskówka Scooby-Doo bardzo dobrze oddaje jego wrażliwą i głupkowatą stronę. Ze względu na ich rozmiar i podobny wygląd, nie jest niczym niezwykłym, że Duńczyk jest w porównaniu z Mastifem Angielskim lub inne rasy zewnętrznyTe dwie rasy bardzo różnią się od i dog niemiecki są łatwo rozpoznawalny . Oprócz tego, że są klasyfikowane jako gigantyczne rasy psów, nie są bardzo podobne z wyglądu. Bernardyn ma wiele odmian tradycyjnych szwajcarskich kolorów psów: czarny, biały i podpalany. Dog niemiecki ma siedem oficjalnie uznanych kolorów: czarny, niebieski, płowy, pręgowany, arlekin, płaszczowy i Bernardyni mają na ogół krótszy płaszcz, a płaszcz bernardynów jest zwykle średniej długości lub znacznie dłuższy i bardziej puszysty . Jeśli chodzi o ich wagę, są bardzo podobne. Bernardyn waży od 120 do 180 funtów, w porównaniu z dogiem niemieckim, który waży od 110 do 175 funtów. Bernardyn jest średnio dwa cale krótsze niż dog niemiecki. Obaj mają obwisłe policzki, ale królem policzków jest tu św. Bernard. Obie rasy dużo ślinią się, więc dobrze jest mieć pod ręką ślinotok, aby ułatwić mają dużą głowę, doga jest dłuższa niż szersza, i odwrotnie z bernardynem. Oboje mają też ogromne łapy, pasujące do ich gigantycznych ciał. Ich kształt jest jednak biegun przeciwny . Bernardyn ma również duży tyłek i jest dość masywny z całym tym dodatkowym futerkiem. Dog niemiecki jest muskularny, ale znacznie szczuplejszy niż te gigantyczne szczenięta mają podobne osobowości i temperamenty. Te dwie naprawdę są łagodnymi gigantami gigantycznych ras. Super kochający z rodziną nigdy nie są szczęśliwsi niż wtedy, gdy odpoczywają z plecakiem na sofie przytuleni. Oboje zapomną swojego rozmiaru i pomyślą, że są psami na kolanach, jeśli oznacza to lepsze również kochającymi zabawę klaunami, gdy są gry, w które można grać. Różnica między nimi polega na tym, że Bernardyn szybko się męczy, decydując się na bycie widzem. Natomiast dog niemiecki zostanie do końca gry. Dog niemiecki jest więcej klauna niż Bernard i niezdarnie zderza się z przedmiotami i przewraca je, jeśli jest zbyt podekscytowany. Świetnie radzą sobie z dziećmi i zaskakująco łagodnie przy mniejszych Bernard żyje po to, by ratować ludzi, więc chętnie zaprzyjaźnij się z kimkolwiek . Tak naprawdę nie szczekają i nie mają popędu do pogoni za zwierzętami. Więc jeśli szukasz dobrego psa stróżującego, Bernard to nie to. Dog niemiecki jest równie przyjazny z nieznajomymi, ponieważ oznacza więcej przyjaciół do zabawy. Dog niemiecki jest szczekaczem, co czyni go doskonałym środkiem odstraszającym dla potencjalnych rasy są dość wyluzowane, jeśli chodzi o inne zwierzęta. Będą żyć i pozwalać żyć tak długo, jak rodzina będzie szczęśliwa. Będą trzymać się żyłki i nie będą sprawiać problemów innym zwierzętom domowym, takim jak koty i inne psy. W przeciwieństwie do wielu innych byłych psów myśliwskich, dog niemiecki nie ma popędu do dużej zdobyczy nie więcej. ĆwiczenieObie rasy Giant wymagają co najmniej 45 minut aktywności każdego Duńczyk, ani Bernard nie potrzebują dużej ilości ruchu. Będąc dużymi psami, nie zaleca się wykonywania intensywnych ćwiczeń. Są podatne na problemy ze stawami z powodu ich wagi, jeśli są nadmiernie ćwiczone. Dog niemiecki będzie potrzebował od 45 do 60 minut ćwiczeń każdego dnia. Św. Bernard wymaga nieco mniejszej aktywności co najmniej od 30 do 45 rasy są dość częściowy do drzemki także. Oboje dużo śpią, zwłaszcza jako szczenięta. To pozwala rosnąć ich gigantycznym ciałomW zależności od stylu życia, który wybierzesz, może to decydować o tym, którą rasę wybierzesz. Niektórzy mylą się, myśląc, że bernardyn może godzinami chodzić na wędrówki jako ratowniczy pies górski. Po prostu tak nie jest i to samo można powiedzieć o dogu. Łagodny, a nie dziki jest kluczem, jeśli chodzi o tych dzikiego vs orijen TreningObie rasy są niezależne i będą wymagały konsekwentnego treningu,Bernardyn jest psem inteligentnym, który pragnie zadowolić swojego pana. Chociaż może mieć dziwny uparty lub leniwy dzień (czy nie wszyscy?), generalnie jest bardzo wyszkolony pies . Jego miłość do ludzkości sprawiła, że ​​jest dobrze wytresowanym psem. Dog niemiecki jest inteligentny, ale bardziej interesuje go głupota niż jeśli potrafisz zamienić trening Doga w grę, na pewno go oczarujesz. I podobnie jak bernardyn, oboje łatwo rozkoszują się smakołykiem w dłoni. Skupiają się na jedzeniu, więc pamiętaj, aby przynieść przekąski Scooby. Jest to znane jako pozytywny trening wzmacniający i jest to najskuteczniejsza metoda szkolenia do szkolenia każdego psa jest wczesne rozpoczęcie szkolenia, zarówno z trening posłuszeństwa i towarzysko z innymi szczeniakami i ludźmi. W ten sposób uczą się akceptowalnych zachowań społecznych i nie stają się gigantycznym bólem w tyłku. To świetny pomysł, aby trenować obu tych facetów na smyczy, ponieważ mogą być zbyt trudne do zniesienia, jeśli nie rasy historycznie miały krótszą żywotność ze względu na ich rasy są gigantycznymi psami i jako takie są oba mają krótszą żywotność niż inne rasy psów. Bernardyn może żyć średnio o rok dłużej niż dog niemiecki. Kluczem do dobrego zdrowia u tych osób w przyspieszonym wieku jest odpowiednia równowaga pomiędzy wysokiej jakości pożywieniem i odpowiednią ilością ćwiczeń. Oboje szybko przybiorą na wadze, jeśli są przekarmione i niedostatecznie do podnoszenia psa Oboje mają skłonność do dysplazja stawów biodrowych i łokciowych . Jeśli jako szczenię wiązali się zbyt wcześnie lub zbyt szybko rosną, może to zaostrzyć problemy z biodrami i stawami. Dlatego powinieneś starać się, aby ich ćwiczenia były łagodne, a nie dzikie. Tutaj również może pomóc odpowiednie powinni zostać przebadani pod kątem stan oczu , w szczególności zaćma, postępujący zanik siatkówki i entropia. A także problemy kardiologiczne, takie jak kardiomiopatia rozstrzeniowa. Jeśli chodzi o ich zdrowie, ważne jest, aby być na bieżąco z kontrolami rasy są drogie w karmieniu ze względu na ilość spożywanego obie rasy zjedzą mniej więcej tę samą ilość. Święci Bernardowie skonsumują o cztery do ośmiu filiżanek jedzenia dziennie , oraz Dogi jedzą? o cztery do sześciu filiżanek dziennie , w zależności od ich wielkości. Oboje mają skłonność do nadwagi, dlatego ważne jest, aby przeczytać instrukcje na opakowaniu i nie przekarmiać ich. Niepotrzebna waga spowoduje poważne problemy ze stawami, układem sercowym i doprowadzi do innych jedzą więcej niż przeciętny pies, potrzebują również wysokiej jakości karmy, a także ilości. Oba będą potrzebować wysokiej jakości krokieta co zapewnia im dobrze zbilansowaną dietę. Ich krokiety powinny być również specjalnie oznakowane jako karma dla psów dużych ras. Te krokiety będą zawierały optymalne składniki odżywcze, aby kontrolować ich szybki wzrost kości jako gigantyczne rasy psów, są obaj mają skłonność do wzdęć . Więc jeśli masz zamiar powitać któregoś z tych facetów w swoim życiu, musisz to zbadać i być w stanie rozpoznać objawy. Jest to stan zagrażający życiu i wymaga natychmiastowego leczenia. Rozdęcie jest zabójca numer jeden dogów , więc musisz się z nim szczególnie Bernards mają więcej potrzebujących wymagań pielęgnacyjnych obu rutyny pielęgnacyjne są podyktowane rodzajem i długością sierści . Bernardyn może mieć zarówno krótką, jak i długowłosą sierść. Jeśli ma dłuższą sierść, będzie potrzebował dwóch lub trzech sesji pielęgnacyjnych w tygodniu, aby usunąć luźną sierść. I przez większość dni w okresie zrzucania. Jeśli zdecyduje się na krótki płaszcz, będzie potrzebował pielęgnacji raz lub dwa razy w dogów jest znacznie mniej intensywna. Jego sierść jest krótka i gładka i będzie wymagała szczotkowania tylko raz w tygodniu, aby wyglądał zdrowo i lśniąc. Oboje rzucą, ale bernardyn rzuci więcej i będzie to też bardziej zauważalne. Oznacza to, że będą bardziej wymagający jeśli chodzi o £Spodziewaj się zapłacić około 1500 $ i więcej za rasowego cena szczeniaka Bernardyna i Doga Niemieckiego od renomowanego hodowcy jest mniej więcej taka sama. Na 1500 $ za dobrze wychowane szczenię , to świetna cena za zdrowego i szczęśliwego szczeniaka. Jeśli szukasz szczeniaka zamiast ratunku, koniecznie przeczytaj dalej hodowcy zaułków i młyny szczeniąt .Końcowe przemyśleniaWięc masz to. Dwie większe niż życie, gigantyczne rasy przygotowane do rozważenia. Oboje tworzą fantastyczne rodzinne zwierzaki, ale ich różnice i dziwactwa osobowości odróżniają ich od siebie. To właśnie pomaga rodzinom decydować między szukasz niezdarnego psiego klauna pełnego fasoli, dog niemiecki jest dla Ciebie. Ale musisz być w stanie zaoferować mu ćwiczenia i uwagę, których potrzebuje. W przeciwnym razie może stać się problematyczny. Jeśli szukasz bardziej wyluzowanego psa, który dołączy do ciebie na swobodnych spacerach i mnóstwie przytulania się na sofie, Bernardyn może być lepszą opcją. Kogokolwiek wybierzesz, czeka Cię mnóstwo miłości, przytulania, uwielbienia i zabawy! Pies - porady, newsy i ciekawostkiRasy psów Inne nazwy: St. Bernhardshund, Bernhardiner, bernard Bernardyn jest molosem w typie górskim, charakteryzuje się masywną budową ciała. Z uwagi na swoje pochodzenie i predyspozycje jest świetnym psem stróżującym. Na co dzień to bardzo spokojny czworonóg, który doskonale czuje się towarzystwie innych psów. Akceptuje także się na zakup lub adopcję bernardyna, należy jednak pamiętać, że jego utrzymanie psa tej rasy jest dość kosztowne. Na szczęście poniesione wydatki rekompensują wierność i przywiązanie pupila, które czynią z niego wiernego towarzysza, szczerze oddanego wszystkim członkom rodziny. Bernardyn © Shutterstock Podstawowe informacje o bernardynie Pochodzenie i historia Historia bernardynów sięga prawdopodobnie czasów starożytnych. Ich przodkami były dogi tybetańskie. Kiedy psy te dotarły do Europy, zaczęto krzyżować je z miejscowymi rasami, zapoczątkowując w ten sposób rasy psów pasterskich, z których wywodzą się bernardyny. Czworonogi te kojarzone są głównie jako górskie psy ratownicze – faktycznie tę funkcję pełniły już w XVII i XVIII wieku. Obecnie są głównie psami zaprzęgowymi oraz do towarzystwa. Wygląd Wysokość w kłębie Bernardyn Suka : pomiędzy 65 i 80 cm Pies : pomiędzy 70 i 90 cm Waga Suka : pomiędzy 50 i 75 kg Pies : pomiędzy 55 i 90 kg Maść Zazwyczaj trójkolorowa: biel, brąz i mahoń. Rodzaj szaty Długość włosa: krótki i gęsty – odmiana krótkowłosa długi prosty lub falowany – odmiana długowłosa Rodzaj sierści: krótka lub długa gęsta błyszcząca Kolor oczu Oczy są ciemnobrązowe lub orzechowe. Brązowe Opis Bernardyn to pies o imponujących rozmiarach, energiczny i muskularny. Jego czaszka jest masywna i szeroka, lekko wypukła. Skóra na czole tworzy grube i wyraźne fałdy, które zbiegają się w kierunku przedniej zmarszczki. Średniej wielkości, głęboko osadzone oczy nadają psom tej rasy inteligentny i przyjazny wyraz. Uszy bernardyna są obwisłe, a ogon długi i ciężki. Ciekawostki Obecnie o wiele częściej występują bernardyny długowłose, które w porównaniu z krótkowłosymi są większe, a to dzięki domieszce krwi nowofundlanda. Pierwsze bernardyny były o wiele mniejsze i bardziej zwinne niż obecne osobniki. Odmiany bernardyn krótkowłosy bernardyn długowłosy Bernardyn - charakter Czuły Bernardyny charakteryzują się spokojnym usposobieniem. Potrafią być niezwykle czułe i opiekuńcze w stosunku do swoich właścicieli. Lubią pieszczoty i potrzebują częstego kontaktu z domownikami. Lubi zabawę Bernardyn – wbrew pozorom – jest dość aktywny i lubi się bawić. Trzeba jednak pamiętać, że to on powinien decydować o ilości ruchu, który jest mu potrzebny. Nie można zmuszać psa do forsownych treningów, gdyż nadmierna aktywność fizyczna może mieć negatywny wpływ na jego zdrowie. Spokojny Bernardyn jest psem bardzo spokojnym i zrównoważonym. Trudno wymusić na nim zachowania agresywne. Jeśli będzie zaczepiany przez inne zwierzę lub człowieka, początkowo zignoruje przeciwnika. Gdy to nie pomoże, potrafi się skutecznie bronić. Łowca Bernardyn nie jest ani dobrym łowcą ani myśliwym. Ze względu na łagodne usposobienie nie nadaje się na towarzysza polowań. Bernardyn od samego początku był wykorzystywany przede wszystkim do stróżowania, opieki i dotrzymywania towarzystwa. Strachliwy/nieufny wobec obcych Bernardyny zachowują się raczej spokojnie w stosunku do obcych, nie są bojaźliwe, choć mogą być nieufne. Należy pamiętać, że w sytuacjach zagrożenia, zmuszone do obrony, mogą zachowywać się agresywnie, co przy ich wielkości może mieć poważne konsekwencje dla intruza. Niezależny Bernardyn jest niezależny, co nie oznacza, że nie może być psem posłusznym. Będzie, ale pod warunkiem, że już jako szczeniak zostanie poddawany szkoleniu pod okiem doświadczonego instruktora. Gdy zaniedbamy jego wychowanie, musimy liczyć się z tym, że może stać się trudny w ułożeniu. Zachowanie Znoszenie samotności Charakter bernardyna cechuje się przede wszystkim silną potrzebą kontaktu z ludźmi. Dlatego pies nie nadaje się do życia w samotności i źle ją znosi. Posłuszny / łatwo się uczy Bernardyn jest bardzo inteligentnym psem, skorym do zabawy, co można wykorzystać w trakcie nauki posłuszeństwa metodami pozytywnymi. Dobrze wychowany pies, pomimo swojej niezależności, będzie oddany i posłuszny. Szczekliwy Szczekanie jest dla tego psa skutecznym sposobem zniechęcania nieproszonych gości przed wejściem do domu. Bernardyn szczeka najczęściej w sytuacjach zagrożenia i do tego bardzo głośno. Warto wiedzieć, że jego warczenie przypomina ryk lwa. Skłonność do ucieczek Ze względu na spokojne i zrównoważone usposobienie psy tej rasy nie wykazują skłonności do ucieczek – tym bardziej, że mocno przywiązują się do swoich właścicieli. Oczywiście nie oznacza to, że można je puszczać wolno bez kontroli. Koniecznie należy ćwiczyć z nimi naukę przychodzenia na zawołanie. Skłonność do niszczenia Bernardyny nie mają tendencji do niszczycielskich zachowań, ale są to prawdziwe olbrzymy, które dodatkowo mocno się ślinią. Dlatego trzymając psa w domu, trzeba mieć na uwadze, że sprzęty domowe, a zwłaszcza meble, mogą ulec zniszczeniu, nawet jeśli nie będzie to celowe działanie psa. Łakomczuch Bernardyn je sporo. Ze względu na podatność na choroby układu pokarmowego, w tym na skręt żołądka, jego dieta powinna być zbilansowana, właściwie dostosowana do jego indywidualnych potrzeb – najlepiej omówić ją z lekarzem weterynarii. Pies stróżujący Bernardyn był wychowywany na psa stróżującego. Te cechy pozostały w nim do dziś. Bernardyn ma w sobie cechy opiekuńcze, które wykazuje zarówno względem innych zwierząt, jak i ludzi, ale wobec obcych jest nieufny i na pewno będzie sygnalizował ich pojawienie się. Pierwszy pies Bernardyn nie jest trudnym psem w ułożeniu, a do tego jest wyjątkowo łagodny i przyjacielski, ale mimo wszystko trudno polecać go jako pierwszego psa. Nie chodzi tu o kwestię charakteru i predyspozycji tego czworonoga, ale o jego potężną masę. Dorosłe osobniki mogą ważyć nawet 100 kg. Ktoś, kto do tej pory nie miał do czynienia z psem, może mieć pewne trudności z codzienną opieką nad tak wielkim pupilem. Nie wiesz, którą rasę psa wybrać? Pomożemy Ci znaleźć rasę odpowiadającą Twoim oczekiwaniom i trybowi życia. Tryb życia Bernardyn w mieszkaniu Bernardyny raczej nie nadają się do niewielkich mieszkań w bloku, głównie ze względu na swój rozmiar. Najlepiej będą się czuły na większej przestrzeni – oczywiście pod warunkiem, że będą miały stały kontakt z człowiekiem. Potrzebuje ruchu i ćwiczeń Bernardyny cechują się średnią aktywnością. Należy zapewnić im codzienne spacery, jednak bez nadmiernego wysiłku, który mógłby negatywnie wpłynąć na kondycję ich stawów. Podróże/łatwość przewożenia Ze względu na spore rozmiary psa, podróż z bernardynem może być dość trudna lub nawet niemożliwa niewielkich rozmiarów samochodem osobowym. Współżycie z innymi Bernardyn i koty Bernardyny są tolerancyjne wobec innych zwierząt, także kotów, i najczęściej żyją z nimi w przyjaźni. Bernardyn i psy Psy należące do tej rasy wykazują dużą tolerancję w stosunku do innych psów. Nie atakują ich, nie wchodzą z nimi w konflikty. Bernardyn i dzieci Bernardyn, ze względu na swoje usposobienie, wykazuje przyjazny stosunek wobec dzieci w każdym wieku. Jednak jego zabawa z nimi, chociażby ze względu na wielkość psa, zawsze powinna odbywać się pod kontrolą odpowiedzialnych dorosłych. Bernardyn i osoby starsze Bernardyn jest równie przyjacielski i opiekuńczy w stosunku do osób starszych, ale raczej nie nadają się one na jego wyłącznych opiekunów ze względu na to, że jest niezwykle silny i duży. Powinien być pod nadzorem osób silnych i sprawnych. Bernardyn - cena Cena za szczenię bernardyna z rodowodem waha się w granicach 2500 – 4500 złotych. Bernardyn - pielęgnacja Pielęgnacja bernardyna nie jest szczególnie wymagająca. Pamiętać jednak należy o regularnym szczotkowaniu jego sierści – przynajmniej raz w tygodniu. Linienie Utrata sierści u tej rasy jest umiarkowana, ale jak u wielu innych psów wzmaga się wiosną i jesienią – wtedy trzeba czesać je codziennie. Żywienie Jest to jedna z najszybciej rosnących ras psów. Szczeniak bernardyna, który waży ok 600 g w ciągu dwóch lat potrafi przytyć do 90kg! Dieta bernardyna powinna być zbilansowana. Najlepiej jeśli będzie bogata w glikozaminy i chondroityny. Bernardyny jedzą sporo, dlatego dzienną porcję warto podzielić na kilka mniejszych posiłków. Może być to jeden mniejszy posiłek rano i drugi, bardziej obfity wieczorem. Warto zapewnić temu dużemu psu specjalne miski na podwyższeniu, aby było mu łatwiej jeść, bez konieczności schylania się do ziemi. Zdrowie Długość życia Bernardyny żyją około 8-10 lat. Odporność/wytrzymałość Jest to pies silny i odporny fizycznie, ale wrażliwy na niektóre choroby. Odporność na upały Odporność bernardyna na wysokie temperatury jest raczej niska, ze względu na obfitą sierść. W czasie upałów trzeba zapewnić psu odpowiednią ilość wody, możliwość odpoczynku cieniu, a na spacery zabierać wcześnie rano lub późnym wieczorem. Odporność na zimno Sierść zarówno krótko, jak i długowłosych bernardynów zapewnia im dobrą ochronę przed zimnem. Nie bez kozery, psy te są wykorzystywane w ratownictwie górskim. Skłonność do tycia Łakome i niezbyt skłonne do ruchu, psy tej rasy wykazują dużą skłonność do tycia. Częste choroby Dark przyjechał z przytuliska w Pszczynie 1-2013, stary i chory pies podobny do owczarka berneńskiego. W trakcie obserwacji i podstawowej diagnostyki weterynaryjnej. Pies bardzo chudy, zanik mieśni, uraz na tylnej łapie, bielmo na obydwu oczach. Psychicznie bardzo źle; upodlony, sponiewierany, zaznał dużo złego od ludzi. W wywiadu: pies nieufny, nie pozwalający na bezpośredni kontakt. 26-02-2013 Dark okazał się suką!!! Nie sprawdzaliśmy wcześniej dokładnie, bo pies nieufny, sierść długa, przyjechał jako samiec i nie było powodu wątpić, czy tak jest faktycznie. A jednak… Psychicznie coraz lepiej i będzie dobrze. Od kilku stuleci koło przełęczy św. Bernarda, łączącej Szwajcarię z Włochami, w klasztorze Augustianów, hodowano psy, których zadaniem było ratowanie ludzi w górach, przysypanych lawinami, umierających z zimna. W Alpach, na wysokości około 2500 metrów niekiedy od września do czerwca leży wielometrowa warstwa śniegu, a temperatura dochodzi do - 30 stopni Celsjusza. Bardzo częstym zjawiskiem są mgły, burze i zamiecie. Zwłaszcza dawniej, kiedy nie było jeszcze tunelu łączącego te dwa kraje, ciężko było wędrowcom przemierzać góry i przełęcz, przez osiem miesięcy w roku bardzo trudno dostępną. I dlatego - aby nieść pomoc potrzebującym - w XI wieku Bernard z Aosty założył przy przełęczy klasztor i schronisko. Zaczęła się wielka kariera psów jako nieodzownych pomocników na górskich bezdrożach. Na wzmiankę zasługuje, że pierwotny bernardyn był psem twardowłosym, lżejszym i mniejszym. W XIX wieku bernardyny skrzyżowano z nowofundlandami, dzięki czemu obok krótkowłosych egzemplarzy pojawiły się długowłose. Szybko jednak okazało się, że w surowych górskich warunkach zamarzający na futrze śnieg stanowi duże utrudnienie w poruszaniu się. Do dzisiejszego dnia na przełęczy z tego powodu hodowane są bernardyny o szacie twardszej i znacznie krótszej niż u egzemplarzy spotykanych najczęściej na psich wystawach w Polsce i nie tylko. Wróćmy jednak na bezdroża alpejskich szlaków, do czasów, kiedy psy nie były, jak obecnie, niemal wyłącznie atrakcją dla turystów z całego świata, licznie odwiedzających klasztor zamieniony w hotel. W owych latach pomoc niesiona przez zakonników była wysoce zorganizowana. Najtrudniejsze odcinki dróg były patrolowane codziennie. Jeden człowiek miał ze sobą dwa psy, doświadczonego ratownika i młodszego, dopiero przyuczanego bernarda. Szkolenie trwało bardzo krótko. Po kilku lekcjach młody ratownik był zdolny do samodzielnej pracy. Jest to bardzo ważna cecha bernardynów - jeśli zrozumie czego od niego wymagamy, robi to natychmiast. Te psy robią wrażenie myślących partnerów i dlatego absolutnym błędem jest używanie przemocy. Skutkiem takiego działania może być wręcz odwrotna od oczekiwanej reakcja psa i uparte zacięcie się. Bernardyn jest wspaniałym obrońcą w sytuacji koniecznej - zrównoważony ale odważny i bojowy. Humorystyczne, wręcz filmowe sceny wzięte z życia opisywała doskonała znawczyni tych psów i treserka Joanna Milewska. Szczenięta omawianej rasy obserwowały jak Joasia rozwieszała a później zbierała pranie, w pewnym momencie zaczynały robić to samo, zrywać bieliznę ze sznurków i przynosić pod drzwi domu ....W innej sytuacji, w hotelu, kiedy pokojówka zabrała z pokoju zużyte ręczniki i wyszła na korytarz, bernardynka popędziła za nią i z wózka, terroryzując dziewczynę, przyniosła wszystko z powrotem.... Nieprzeciętna inteligencja i zmysł orientacji procentowały od dawna tym alpejskim i nie tylko ratownikom. W najtrudniejszych warunkach, w nocy, podczas zamieci czy burzy - psy zawsze trafiały do schroniska i były niezastąpionymi pomocnikami zakonników. Najzdolniejsze bernardyny odbywały wyprawy samodzielnie, bez ludzi. Taki psi patrol składał się z trzech, czterech czworonogów. Po odkopaniu spod śniegu ofiary dwa psy układały się obok ogrzewając ją swymi ciałami, a trzeci cucił liżąc po twarzy. Zadaniem czwartego było sprowadzenie z klasztoru pomocy. Ważnym wyposażeniem każdego psiego ratownika była przytwierdzona do obroży niewielka baryłka z alkoholem dla rozgrzania odnalezionego wędrowca. Na przestrzeni niecałych trzech stuleci odnotowano fakt uratowania przez psy dwóch i pół tysiąca osób. Wiele było psów, które zasłynęły wielkim poświęceniem, inteligencją i skutecznością działania. Najsłynniejszym wśród nich jest legendarny Barry, który żył w latach 1800 - 1814. Trudno dziś rozstrzygnąć, co jest prawdą, a co legendą, niezaprzeczalne fakty dowodzą jednak, że była to nieprzeciętna psia indywidualność. Barry miał wspaniały zmysł orientacji, doskonały węch, nieprzeciętną wytrzymałość na mróz, niebywałą inteligencję. Miał również właściwości nieomal telepatyczne. Na kilkadziesiąt minut wcześniej potrafił ostrzec przed nadciągającą burzą śnieżną, kiedy jeszcze ludzie nie zauważali żadnych jej oznak. Podobnie przeczuwał zejście lawiny: zrywał się raptownie z miejsca, na którym leżał, a po kilku minutach spadały tam tony lodu, śniegu i kamieni. Kiedy nadciągała mgła czy śnieżna zawierucha, Barry był niespokojny i sam biegł w góry szukać zaginionych. Najsłynniejszym jego wyczynem było uratowanie chłopczyka, którego matka posadziła na grzbiecie psa i przywiązała długim szalem. Barry przyniósł go do schroniska. Matka niestety zginęła , wepchnięta przez lawinę w załom skalny, z którego nie mogła się wydostać. Podczas ostatniej wyprawy Barry znalazł w zaspie człowieka. Gdy się do niego zbliżył, turysta ze strachu uderzył go ostrym narzędziem, śmiertelnie go raniąc. Odniesiony do schroniska, a następnie przewieziony do Berna na leczenie, Barry niestety nie przeżył. Przed klasztorem na przełęczy Wielkiej Świętego Bernarda stoi pomnik psa z napisem na cokole: " Bohaterski Barry uratował życie czterdziestu osobom i został zabity przez czterdziestą pierwszą". Jeżeli będziecie w Bernie, odwiedźcie Muzeum Historii Naturalnej. Barry tam jest. Parametry bernardyna: silny, muskularny w każdym fragmencie ciała (średnia waga psa - 80 kg, suki - 65 kg, psy zwłaszcza często przekraczają 100 kg wagi i osiagają 90 cm wzrostu w kłębie). Długość tułowia przewyższa o 8% wysokość. Są dwie odmiany tej szwajcarskiej rasy: krótkowłosa i długowłosa. Z wyjątkiem szaty, różnic anatomicznych między nimi nie ma. Jan Borzymowski Wortal Wszystkich zainteresowanych rasą psów - bernardyn zapraszamy również na portal:

pies podobny do bernardyna